Στα κακοτράχαλα τα βουνά

Με το σουράβλι και το ζουρνά

Πάνω στην πέτρα την αγιασμένη

Χορεύουν τώρα τρεισ αντρειωμένοι

Ο νικηφόροσ κι ο διγενήσ

Κι ο γιοσ τησ άννασ τησ κομνηνήσ

Δική τουσ είναι μια φλούδα γησ

Μα εσύ χριστέ μου τουσ ευλογείσ

Για να γλιτώσουν αυτή τη φλούδα

Απ' το τσακάλι και την αρκούδα

Δεσ πωσ χορεύει ο νικηταράσ

Κι αηδόνι γίνεται ο ταμπουράσ

Από την ήπειρο στο μοριά

Κι απ' το σκοτάδι στη λευτεριά

Το πανηγύρι κρατάει χρόνια

Στα μαρμαρένια του χάρου αλώνια

Κριτήσ κι αφέντησ είν' ο θεόσ

Και δραγουμάνοσ του ο λαόσ