บางทีคนเราก็โดนความเหงาเล่นงาน
มันทรมานจนมันต้านทานไม่ไหว
มันผิดตั้งแต่ที่เรามาใกล้ชิดกัน
ที่เธอเลือกฉันเป็นเพื่อนระบายเรื่องเขา
รู้หรือเปล่ามันเหมือนให้ความหวัง
เกลียดตัวเองที่อ่อนไหวมันเผลอมันไผลรักเธอ
รักเธอเหลือเกินจนลบไม่ออกจากหัวใจ
มาไกลได้เพียงแค่นี้เมื่อเธอยังเป็นของใคร
ไม่รู้เมื่อไหร่จะหลุดพ้นเสียที
บางทีคนเราก็คงแค่เหงามากไป
ที่ทำลงไปคงแค่หวั่นไหวแค่นั้น
รู้ทุกอย่างแต่สายเกินแก้ไข
เกลียดตัวเองที่อ่อนไหวมันเผลอมันไผลรักเธอ
รักเธอเหลือเกินจนลบไม่ออกจากหัวใจ
มาไกลได้เพียงแค่นี้เมื่อเธอยังเป็นของใคร
ไม่รู้เมื่อไหร่จะหลุดพ้นเสียที
เกลียดตัวเองที่อ่อนไหวมันเผลอมันไผลรักเธอ
รักเธอเหลือเกินจนลบไม่ออกจากหัวใจ
มาไกลได้เพียงแค่นี้เมื่อเธอยังเป็นของใคร
ไม่รู้เมื่อไหร่จะหลุดพ้นเสียที